Kiedyś bardzo nie doceniałem w swojej ezoterycznej pysze nauczycieli. Byłem przekonany, że wszystko można zrobić samemu, że książka wystarczy. Dzisiaj uważam całkowicie odwrotnie: książka nie wystarczy a nauczyciel jest potrzebny choćby dlatego, by móc uświadomić sobie swoją pychę.
Jedną z największych lekcji, jakie otrzymałem od mojego nauczyciela, była własnie lekcja pokory. Pokora nie jest poniżaniem siebie, to po prostu niewywyższanie się.
Nie traktujesz siebie jako kogoś lepszego od innych, kto wie lepiej, umie więcej i w ogóle jest na wszelkie możliwe sposoby bardziej doskonały i lepszy.
Pycha nie jest tylko problemem ludzi młodych, choć fakt, że wiele osób dorosłych i starszych nauczyło się pokory poprzez bolesne doświadczenia (które wytworzyła właśnie ich pycha).
Pycha to wada moralna, wada charakteru. Z pychy rodzi się np. krytykanctwo. Z góry założyłeś, że zjadłeś wszystkie rozumy i dałeś sobie prawo do krytykowania, oceniania i potępiania wszystkich i wszystkiego.
W tradycji Bon pycha ma związek z ośrodkiem mowy, czyli czakrą gardła. Istnieje ścisły związek między tym, co mówimy, jak mówimy z poziomem pychy.
Nauczyciel jest potrzebny. Nie wiem jakie jest twoje zdanie na ten temat, ale moje jest jednoznaczne. Bez nauczyciela zbłądzisz. Mówiąc o nauczycielu mam na myśli kogoś, kto osiągnął pewien poziom rozwoju, który pozwala mu na samodzielność.
Jego celem jest pomóc ci osiągnąć to samo – swobodę i wolność w posługiwaniu się wiedzą. Wówczas możesz przejąć ster praktyki we własne ręce. Do tego czasu jednak dobrze jest mieć kogoś, komu możesz zaufać i kto poprowadzi cię przez meandry rozwoju.
Ten ktoś nie musi wiedzieć wszystkiego i może doprowadzić cię do pewnego momentu, w którym zjawi się ktoś inny. Ale taka osoba jest istotnie ważna. Panuje tu analogia do rodziców czy opiekunów i dzieci. “Jak na górze, tak na dole; jak na dole, tak na górze”.
Każdy oświecony rodzic wie, że celem opieki nad dzieckiem jest jego niezależność życiowa i samowystarczalność. Dziecko nabywa zdolności, które umożliwiają mu potem podjęcie się pracy, założenie swojej rodziny, utrzymywanie własnych dzieci.
Rodzina nie jest nakazem, ale przywilejem. W naszej analogii nie potrzeba uczyć, ale mając już pewne doświadczenie można to robić skutecznie.
Bywamy tak czy inaczej nauczycielami nieświadomie, prezentując wzorce związane z naszymi własnymi osiągnięciami.
Uwolnienie się od pychy jest niezwykle istotne. Bardzo trudno może to zrozumieć np. osoba młoda, która jest tak mocno przepełniona ego, że nawet do pychy podejdzie w sposób zarozumiały.
“Phi, jaka pycha! To chyba ty masz problem, Muninie”.
Tej wyobraźni, tej fantazji, z której składają się pycha i ego może być tak wiele, że odróżnienie stanu skromności, czyli otwartości i świadomości od buty będzie niemalże niemożliwe.
Jak najskuteczniej uczyć się pokory? Wg mnie poprzez rozwój świadomości, postrzegania. Można i poprzez komplementację, chwalenie siebie i innych, błogosławienie, czyli wypowiadanie słów odmiennych od krytyki, narzekania i użalania się nad sobą.
Możesz powtarzać sobie podczas wydechów “kocham siebie” i “kocham świat”. Wyrażanie miłości uwalnia od ego i zarozumiałości.
Inna rada: zauważaj momenty, w których krytykujesz kogoś, gdy złapiesz siebie na ocenianiu, osądzaniu kogoś, również w myślach. Kiedy pojawia się wewnętrzny krytyk i komentator, a ty zaczniesz go sobie uświadamiać, zerwiesz nić identyfikacji i w ten sposób uwolnisz się od niego, czyli od zarozumiałego, iluzorycznego “ja”.
===
Uzdrowienie sfery pieniędzy, związku, ciała i psychiki, relacji towarzyskich i rodzinnych oraz duchowej ścieżki! Bezpłatne diagnozy ze zdjęcia. Metody huny wg Serge’a Kahili Kinga na odległość, muninszaman.blogspot.com
Roczny Kurs Huny w Internecie, inne: akademiahuny.blogspot.com