Traktuję dzięki swojemu nauczycielowi psychotronikę jako dziedzinę podporządkowaną normalności. Patrzę na zdolności psychotroniczne, na rozwój osobisty w aspekcie terapii.

Po to się zajmujemy tym, czym się zajmujemy, aby być normalnymi, prawdziwymi, zdroworozsądkowymi ludźmi.

Wiele osób czerpie egoistyczne korzyści z poczucia bycia kimś niezwykłym, egzotycznym, interesującym, dziwnym itd.

Powinno nam chodzić o to, aby celować w normalności, w przytomności – paranormalność, którą się tu propaguje, zawiera w sobie normalność, a nie jej przeczy. Normalność to fundament dla paranormalności. Ludzie, którzy nie są normalni, z pewnością nie będą również paranormalni.

Można bardzo zdziwaczeć zajmując się nieprzeciętnymi rzeczami. Dlatego ważna jest właściwa intencja, by pomagać swoim bliskim i innym ludziom. Pracujemy nad sobą, rozwijamy zdolności psychotroniczne ponieważ widzimy w sobie i dookoła siebie cierpienie. Widzimy ludzką bezsilność wobec chorób, wobec śmierci – i dlatego zajmujemy się np. ciałem astralnym, projekcjami astralnymi i regresem do poprzednich wcieleń.

Można uważać to za niekonwencjonalne, ale nikogo nie potrzebujemy pytać o zdanie i o pozwolenie. Naukowcy są specjalistami od swoich dziedzin i nie znają się na naszej dziedzinie. Księża są specjalistami od religii i nie znają się na psychotronice – chyba że są, jak arb. Pylak – psychotronikami.

Nie pozwalajmy się opętywać wizjom o nadziemskich obszarach, jakimś imaginacjom, jakimś irracjonalnym obrazom. Przywiązanie do wszelkich zjawisk – bez względu na to, czy manifestują się na poziomie ciała, czy umysłu – tworzy ego a ego oznacza niewiedzę, ignorancję i cierpienie.

Zjawiska paranormalne są takie same, jak zjawiska normalne – przywiązanie do nich wywołuje egoizm.

W przebudzonej świadomości nie ma rzeczy mniej i bardziej ważnych, paranormalnych i normalnych. Dzięki pracy nad sobą i takiej otwartej postawie uda nam się zachować zdrowy rozsądek i rozwinąć nieprzeciętne zdolności.